Antik halılar, inceltileri sentetik boyalarla çoğaltılamayan el ipliği, doğal renkte boyanmış ipliklerin kullanımından belirgin şekilde yararlanır. Sentetik boyalar 1860'larda kullanılmaya başlandı ve birçok kolektör bu noktadan sonra dokunmuş halıları göz ardı ediyor, çünkü doğal boyaların yumuşak tonlarına ve nüanslarına sahip değiller. Ayrıca zamanla kayboluyorlar. 

Bazı renkler diğerlerine göre daha nadir olarak kabul edilir ve Tyrian moru, safran sarısı, kokineal gül ve bazı yeşil tonları gibi aktif olarak aranır. Bir halının doğal olarak boyanmış yünle dokunup dokunmadığına dair bir işaret, belli bir renkte ton değişiklikleri içerip, kabarık denilen görünür bantlar oluşturmasıdır. Bunlar, her kısa daldırma ipliği kümesinin marjinal olarak farklı bir doygunluğa sahip olmasıdır.